เรื่องสยดสยองวิญญานหลอน แขกมิได้รับเชิญ

 spinix

พวกเราเป็นคนภาคอิสาน สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคอิสาน เพียงพอจบพวกเราได้ได้โอกาสมาปฏิบัติงานที่ โรงเรียนที่เป็นของเอกชนแห่งหนึ่งที่จังหวัดสมุทรปราการ สถานที่เรียนมีหอคุณครูอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ข้างหลังสถานศึกษา หมู่บ้าน นี้ใหญ่มากมีตรอกมากไม่น้อยเลยทีเดียว ซึ่งหออาจารย์จะอยู่ระหว่างซอกซอยที่ 17-19 ห้องเช่ามีสองชั้น พวกเราได้ห้องด้านล่างห้องลำดับที่สอง ข้างหลังห้องพวกเราเป็นบ้านร้างปลอดคนอาศัย ต้นไม้ขึ้นเกลื่อนกลาดมากมาย ต้นหญ้าวัชพืชขึ้นปกคลุมรอบๆบ้าน และก็ที่สำคัญร้านขายของชำอยู่ไกลมาก ถ้าเกิดจำไม่ผิดคงจะอยู่ตรอก 3 เวลาไปชื้อของก็ยืมรถจักรยานพี่ที่หอพัก

พวกเรา ถูกใจขี่จักรยานออกมาชื้อของเวลา 20.00-21.00 บ่อยๆ วันแรกที่พวกเราขี่จักรยานเพื่อจะไปชื้อของพวกเราปั่นไปตรอกที่ 19 ปั่นไปไม่ถึงครึ่งซอกซอยก็มีหมาไล่กัดอย่างเอาจริงเอาจัง รวมทั้งเห่า มันน่าสยดสยองมากมาย วันถัดมาพวกเราก็ขี่จักรยานไปชื้อของอีกแต่ว่าต่อไปนี้พวกเราเปลี่ยนแปลงตรอก เป็ตรอกที่ 18 ปรากฏว่าไม่ได้ต่างอะไรจากตรอกที่ 19 เลย วันถัดมาพวกเราก็ขี่จักรยานไปชื้อของอีกพวกเราปั่นตรอกที่ 17 ขณะที่ปั่นไปก็มีความคิดว่าจะเป็นราวกับ 2 ซอกซอยก่อนหน้าที่ผ่านมาไหม ปรากฏว่าทุกๆอย่างเงียบสนิท ไม่มีหมาออกมาไล่กัดสักตัว เห่าก็ไม่มีบรรยากาศสองริมถนนเป็นเท้าว์เฮ้าท์สองชั้น มัดูรกร้างต้นไม้ขึ้น ใบไม้ร่วงในรอบๆเท้าว์เฮ้าท์ มีคนอาศัยอยู่เพียงแค่ไม่กี่ข้างหลัง ทำให้มองวังเวงมากมาย แม้กระนั้นพวกเราก็มิได้คิดอะไรเพราะพวกเราทราบแล้วว่าซอกซอยนี้ไม่เป็นอันตราย ต่อจากนั้นมาพวกเราก็ขี่จักรยานผ่านที่ซอกซอยนี้ประจำ

เข้าเนื้อหากันเลยนะ จ้ะ วันหนึ่งตอนที่พวกเรากำลังนั่งเล่นเกมส์อย่างบ้าคลั่งส์ เสียง msn ดังขึ้นเพื่อนฝูงพวกเราทักมา พูดว่าให้ถ่ายทำคุยกัน พวกเราก็เลยหยุดเล่นเกมส์แล้วถ่ายทำคุยกับเพื่อนพ้อง เวลานี้คงจะเย็นมากมายล่ะ พวกเราเปิดไฟในห้องไว้ ไฟตรงอื่นยังมิได้เปิด (พวกเราลืมบอกไปพวกเรานั่งพักผ่อนคอมที่โต๊ะ หันไปที่บานเกล็ด ด้านหลังพวกเราเป็นเตียง พวกเราเปิดประตูข้างหลังห้องและก็ประตูสุขาไว้ ประตูปากทางเข้าจะตรงกับประตูห้องสุขาพอดิบพอดี ) ฝั่งเพื่อนฝูงมีกันอยู่ 5-7 คน เพื่อนพ้องถามคำถามว่าอยู่กับผู้ใดกันแน่ พวกเราพูดว่าผู้เดียว กับหมุนกล้องถ่ายภาพให้เพื่อนฝูงมอง คุยกันได้ครู่หนึ่งพวกเราเลยบอกเพื่อนพ้องว่าจะไปเข้าห้องสุขา พูดเฉไฉร็จพวกเราก็ลุกไปเข้าห้องสุขาพอกลับมาปรากฏว่าเพื่อนฝูงปิดกล้องไป แล้ว พวกเราเลยถามคำถามว่าปิดเพราะอะไร สหายเลยถามคำถามว่าอยู่กับคนใดกันแน่ พวกเรากล่าวว่าอยู่ตามลำพัง เพื่อนฝูงก็ถามย้ำอีกว่าอยู่กับผู้ใดกันแน่ พวกเราก็นืนกระทั่งถึงว่าอยู่เพียงลำพังจริงๆแล้วก็เพื่อนฝูงก็กล่าวว่าขณะที่พวกเราไปเข้าห้องอาบน้ำ กล้องถ่ายรูปค้างเบื้องหน้าส้วมแล้วเหงพวกเรากำลังจะออกเดินทางไปเข้าสุขามองเห็นสตรีคนหนึ่ง ผมยาวสวมเสื้อสีขาวและก็กางเกงที่มีสีเทา พวกเราไม่เชื่อที่สหายกล่าว สหายส่งรูปมาเป็นหลักฐาน ส่งพวกเราก็ชี้แจงมิได้เช่นกันว่ามันเป็นยังไง พวกเรามีรูปให้สหายๆได้พิเคราะห์ด้วยนะจ้ะ

ขอย้ำนะจ้ะไม่มีการตัดต่อใดๆก็ตามอีกทั้งสิน พอเพียงตื่นเช้าตรู่มาพวกเราไปทานข้าวที่ร้านค้าป้า ด้านข้างหอพัก เนื่องจากว่าอยากทราบเลยถามเอารูปให้ป้ามอง ป้ามองได้ครู่หนึ่งก็ส่งให้คนภายในร้านค้าข้าวดูบ้างทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เพศหญิงคนนี้ คุณเป็นคนภาคอิสานมาดำเนินการที่จังหวัดสมุทรปราการพร้อมด้วยแฟนของคุณ คุณดำเนินงานก่อสร้างสักที่ในจังหวัดนี้ คุณพักที่เท้าว์เฮ้าท์ซอกซอย 17 อยู่กันผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อย แฟนคุณเป็นคนหัวงู มีภรรยาน้อยและไม่ค่อยกลับมาหาคุณ คุณทำเป็นเพียงแค่รอคอยแล้วก็คอนนี้คุณท้อง วันหนึ่งแฟนคุณกลับมา คุณบอกเขาท้อง แม้กระนั้นแฟนของคุณบอกให้คุณไปทำแท้ง แม้กระนั้นคุณไม่ยินยอม แฟนของคุณเดินออกมาจากบ้านไปและไม่กลับมาอีกเลย มันทำให้คุณฆ่าตัวตาย วันถัดมาเพื่อนพ้องๆของคุณออกไปดำเนินการกันหมดเหลือคุณผู้เดียว คุณพูดว่าป่วยหนักต้องการพัก สหายๆก็ไม่แอ๊ะดวงใจอะไร เพียงพอสหายออกไปได้สักระยะ คุณก็ผู้คอฆ่าตัวตายในเท้าว์เฮ้าท์นั้น กว่าเพื่อนจะทราบก็ในช่วงเวลาที่กลับจากปฏิบัติงานแล้ว สหายของคุณเลยนำศพคุณกลับไปยังย้านกำเนิดของคุณ ภายหลังที่คุณตายไปได้ไม่นาน คุณ***นมากมาย หลอกผู้ที่อยู่ในบริเวณโน่นบ่อยจนถึงคนภายในซอกซอยเริ่มทยอยย้ายไปครั้งละข้างหลัง กระทั่งเหลือเพียงแค่ไม่กี่ข้างหลัง ป้ากล่าวว่าคุณพึ่งหยุด***นไป 3 เดือนที่แล้วน่าพวกเราจะมาอยู่ พวกเราก็มิได้คิดอะไร พวกเราดำรงชีวิตอย่างเดิม ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ต่อจากนั้นไม่นานวันนั้นเป็นวันหยุดยาวติดต่อกันหลายวัน อาจารย์ที่หอกลับบ้านกันหมด เหลือเพียงแค่พวกเราผู้เดียว ในเวลาที่พวกเราเล่นเกมส์อยู่คงจะห้านาฬิกาเย็น พวกเราได้ยินเสียงคนตีประตูห้องอาบน้ำ ปัง ปัง ปัง เสียงดังมากมาย มันดังมาจากห้องพวกเราเอง พวกเราได้ยินพวกเราก็สะดุง ตระหนกตกใจมากมาย แม้กระนั้นก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไร

ยาวนานหลายวันผ่านไปตอนที่พวกเรานอนอยู่ พวกเราได้ยินเสียงคนเดินในห้อง เดินไปๆมาๆ พวกเราก็ทำเป็นมิได้ยินแล้วนอนต่อ และก็ก่อนนอนคืนวันหนึ่งพวกเราบอกออกไปว่า ถ้าเกิดมีจริง เจ๋งคืนวันนี้ยอกสลากกินแบ่งด้วยเข้าฝันก็ได้ แล้วอยากได้อะไรก็จะให้ บอกออกมาด้วยความโกรธไม่ทันได้คิดอะไร แล้วพวกเราก็หลับไป

ฝันว่ามองเห็น ตนเองนอนอยู่บนเตียงแล้วได้ยินเสียงกร็อกเอ็งร็ก ที่บ้านเกร็ดประตูข้างหลังห้อง แล้วพวกเราก็หันไปมอง มองเห็นเป็นมือเหี่ยวเฉาๆมีเล็บยาวมากมาย กำลังเอามือเข้ามาในบานเกร็ด เนื่องจากว่าสะดุ้งมีความคิดว่าเป็นขโมย เลยลุกจากที่นอนแล้วไปถือมีดมาฝันที่มือนั้น พวกเราได้ยินเสียงกรี๊ดร้องครู่หนึ่งก็หายไป แล้วได้ยินเสียงคนตีประตูอยู่หน้าห้องแล้วเสียงก็เงียบ ครู่หนึ่งมองเห็นเป็นเงาดำๆรูปร่างหญิงผมยาวยืนอยู่ปลายเตียงแล้วบอกว่า อยากได้สลากกินแบ่งไม่ใช่หรอ พวกเราตอบว่าใช่ เพศหญิงคนนั้นเลยให้สลากกินแบ่งมาสองตัว พอเพียงพวกเราตื่นมาช่วงเวลาเช้าโทรให้น้องชื้อให้ พวกเราก็ชื้อนะ 5 บาท พวกเราเกลียดชังเล่นสลากกินแบ่ง พอเพียงวันลอตเตอรี่ออกปรากฏว่าถูก พวกเราโทรไปพบน้อง น้องพูดว่าลืมมิได้ชื้อให้ พวกเราก็ไม่ได้อะไร จากนั้นพวกเราก็ลืมหัวข้อนี้ไปเลย

ตอนนั้นพวกเราไม่ ต้องการกลับไปอยู่บ้านขนาดมีวันหยุดหลายวันพวกเรายังไม่กลับ พอเพียงไปปฏิบัติงานพี่ที่สถานที่เรียนทักว่า เพราะเหตุใดระยะนี้มองหมู่ๆหน้าหมองจัง โดนของหรือป่าวประกาศ พวกเราก็กล่าวว่าไม่หรอกมั้ง ตอนโน่นพวกเราป่วยไข้บ่อย เป็นๆหายๆมีอยู่วันหนึ่งอยู่ๆพวกเราต้องการกลับไปอยู่บ้านขึ้นมาสะถ้าเช่นนั้น พวกเราเดินไปพบพี่พูดว่าต้องการกลับไปอยู่ที่บ้าน พี่เลยกล่าวว่ากลับร่วมกันไหม พี่จะกลับพอดิบพอดี วันพรุ่งไปพร้อม พวกเราก็ตอบตกลงเพราะเหตุว่ามีเพื่อนพ้องกลับ

พอเพียง ไปถึงหน้าบ้านคุณยายถามคำถามว่าเพราะเหตุไรผอมบางจัง น่าดูคล้ำมากมาย สักครู่วันพรุ่งพาไปวัด ตื่นยามเช้ามายายพาไปวัด วัดนี้เป็นวัดป่าแล้วก็เป็นที่เชื่อถือของคนภายในพื้นที่ เพียงพอเดินเข้าไปในศาลา พระกล่าวว่าโยมพาคนไหนมาด้วย พวกเราก็หันหลังกลับไปดูก็ไม่มีผู้ใด พระกล่าวว่าโยมนั่นแหละ มีคนตามมาด้วย พวกเราเลยหยั่งเชิงรูปภาพนั้นว่าที่ตามมาเป็นเพศชายหรือหญิง ท่านตอบว่าเป็นเพศหญิง พวกเราถามคำถามว่าแล้วตามมาจากไหน ท่านตอบว่าตามมาจากสถานที่สำหรับทำงาน พวกเราถามคำถามว่าแล้วเขาอยากอะไร ท่านตอบว่าแล้วโยมบอกอะไรกับเขาไว้ล่ะ พวกเราก็นั่งคิดครู่หนึ่งก็กล่าวขึ้นมาว่า อยากได้อะไรก็จะให้ ท่านเลยพูดว่านั่นแหละที่เจาตามโยมมา

พวกเราถามคำถามว่า แล้วเขาอยากอะไรท่านเลยพูดว่าเขาปรารถนาชีวิตของโยม ดีนะที่ดวงยังไม่ถึงคาด เจ็บป่วยบ่อยครั้งใช่ไหมพวกเราตอบใช่จ้ะ ท่านพูดว่าไม่แปลกหรอกก็เขาไปไหนมาไหนกับโยมตลอด ยานถามพระว่าเพียงพอมีทางแก้ไหม ท่านเลยตอบว่ามี แต่ว่าจะต้องทำด้านในสามวันไม่อย่างนั้นตาย ไปรดน้ำมนต์ 7 วัดข้างในวันเดียวจำเป็นต้องได้ 7 วัด รวมทั้งจะต้องทำด้านใน 3 วันนี้เพียงแค่นั้นแล้วเขาก็จะไม่มากมายวนอีก

พวกเรากับคุณยายก็กลับไปอยู่ที่บ้าน เพียงพอตื่นรุ่งเช้ามาตากะคุณยายพาไปรดน้ำมนต์ 7 วัดหลังจากนั้นเป็นต้นมาพวกเราก็ไม่เคยพบคุณอีกเลย