เอกภพที่ใหญ่กว่าคือการกระจายตัวของอนุภาค DM อย่างสม่ำเสมอโดยพลังงานทั้งหมดถูกเก็บไว้เป็นศักย์โน้มถ่วง จักรวาลย่อยของเราคือความเข้มข้นของ DM และพลังงาน พลังงานจะไหลกลับไปยังบริเวณพลังงานที่ต่ำกว่าในเอกภพตามหลักการเดียวกับกฎอุณหพลศาสตร์ พลังงานไหลกลับไปยังบริเวณที่มีพลังงานต่ำกว่าของเอกภพผ่านอนุภาค DM ที่ถูกกระตุ้น ทำให้เกิดลักษณะของเอกภพที่กำลังขยายตัว ดังนั้นเราจึงอาศัยอยู่ในสองจักรวาล จักรวาล DM ที่ไม่มีที่สิ้นสุดและจักรวาลย่อยที่มีขอบเขตประกอบด้วยสสารของเราโดยทั้งสองจักรวาลแบ่งปันพื้นที่ เวลา พลังงาน แรงโน้มถ่วง และอนุภาค DM เดียวกัน ทฤษฎีนี้มีนัยสำคัญใน ทฤษฎีของจักรวาล ฟิสิกส์ของอนุภาคและฟิสิกส์ทั่วไป สมมติฐาน ทฤษฎี ง่ายๆ นี้ให้ทฤษฎีทางเลือกแก่ทฤษฎีที่ยอมรับในปัจจุบันจำนวนมาก แบบจำลองที่นำเสนอในที่นี้มีความซับซ้อนน้อยกว่าแบบจำลองมาตรฐานปัจจุบัน กำเนิดเอกภพ และสัมพัทธภาพ ความขัดแย้งมากมายในปัจจุบันได้รับการแก้ไข ทฤษฎีนี้ยืมตัวเองไปสู่การสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของปรากฏการณ์ทางกายภาพที่เข้มงวดมากขึ้น ทำให้สามารถสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่เข้มงวดมากขึ้นเมื่อเทียบกับทฤษฎีปัจจุบัน ประการแรก หลักฐานที่รวบรวมได้จากการค้นพบทางดาราศาสตร์เมื่อเร็วๆ นี้สร้างกรอบแนวคิดสำหรับทฤษฎีนี้ ตัวอย่างย่อของหลักฐานนี้มีการอ้างอิงและนำเสนอบางส่วนด้านล่าง