สล็อต การตอบสนองของ T-cell เป็นเวลานานในช่วง COVID-19 ที่รุนแรงไม่ได้ช่วยให้ COVID ยาวนานการกระตุ้นภูมิคุ้มกันเกี่ยวข้องกับโรคโคโรนาไวรัส 2019 (COVID-19) เป็นเวลานานหรือไม่ ในที่นี้ ผู้ป่วยที่มี COVID-19 ขั้นรุนแรงแสดงการเปิดใช้งานอย่างต่อเนื่องของกลุ่มของความแตกต่าง 8 (CD8+) และ CD4+ T-เซลล์ เมื่อเปรียบเทียบกับผู้ป่วยที่มี COVID-19 เล็กน้อยหรือปานกลาง

Long COVID ซึ่งเรียกอีกอย่างว่าเป็นผลสืบเนื่องหลังเฉียบพลันของ COVID-19 (PASC) มีลักษณะอาการเรื้อรังที่ส่งผลต่ออวัยวะหลายส่วนหลังการติดเชื้อด้วย coronavirus 2 (SARS-CoV-2) กลุ่มอาการทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง ในขณะที่มีรายงาน COVID-19 แบบยาวในผู้ป่วย 8-21% ของผู้ป่วย COVID-19 ที่ไม่รุนแรงถึงรุนแรง แต่มีรายงานความชุกของอาการ COVID -19 แบบยาวที่สูงขึ้น ในผู้ป่วย COVID-19 ที่ต้องเข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยหนัก (ICU) และ/หรือเครื่องช่วยหายใจ

แม้จะมีการวิจัยอย่างกว้างขวาง แต่ก็ยังไม่ชัดเจนว่าวัคซีนป้องกันโควิด-19 ในปัจจุบันมีประสิทธิภาพในการป้องกันโควิดระยะยาวหรือไม่ และสามารถใช้วิธีการรักษาแบบใดเพื่อรักษาภาวะดังกล่าวได้

แม้ว่าการวิจัยที่แพร่หลายได้ระบุว่า COVID ที่ใช้เวลานานทำให้เนื้อเยื่อปอดที่เสียหายฟื้นตัวได้ไม่สมบูรณ์ ความผิดปกติของภูมิคุ้มกันทำลายตนเอง หรือการเปิดใช้ไวรัสที่แฝงตัวอื่น ๆ เช่น cytomegalovirus (CMV) อีกครั้ง แต่ความสัมพันธ์ระหว่าง COVID ที่ยาวนานและการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันของเซลล์ของผู้ป่วยยังไม่ได้รับการพิจารณา เมื่อพิจารณาจากภาระที่เพิ่มขึ้นของ COVID ที่ยาวนานในระบบการรักษาพยาบาลทั่วโลก ความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับกลไกพื้นฐานที่รับผิดชอบต่อสภาวะนี้จึงเป็นสิ่งจำเป็นอย่างเร่งด่วน

นักวิจัยของการศึกษาปัจจุบันประเมินการกระตุ้นภูมิคุ้มกันในผู้ป่วย COVID-19 สามเดือนหลังจากเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล นอกจากนี้ นักวิจัยยังได้ตรวจสอบว่ามีความเกี่ยวข้องกันระหว่างข้อมูลทางภูมิคุ้มกันวิทยาของผู้ป่วยเหล่านี้ ความรุนแรงของโควิด-19 และอาการของโควิด-19 ที่ยาวนานหรือไม่

เก็บตัวอย่างทั้งหมด 187 ตัวอย่างจากผู้ป่วย 63 รายที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลและกำลังฟื้นตัวจาก COVID-19 เล็กน้อย ปานกลาง หรือรุนแรง ทำการทดสอบโปรไฟล์ภูมิคุ้มกันสำหรับผู้ป่วยทุกราย

โฟลไซโทเมตรีถูกใช้เพื่อกำหนดหาการแสดงออกของ CD38, HLA-DR, Ki67 และแกรนไซม์ B บน CD8+ และ CD4+ ทีเซลล์ การทดสอบด้วยเอนไซม์ที่เชื่อมโยงกับอิมมูโนซอร์เบนต์แอสเซย์ (ELISA) ยังใช้เพื่อหาระดับของอินเตอร์ลิวคิน 4 (IL-4), IL-7, IL-17 และเนื้องอกเนื้อร้ายแฟกเตอร์-อัลฟา (TNF-α) ในพลาสมา

การตอบสนองของทีเซลล์ระหว่างการติดเชื้อไม่ทำให้เกิดโควิดนานสามเดือนหลังจากการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ระดับ ทีเซลล์ CD-4+ และ CD-8+ ที่เปิดใช้งานรวมทั้งไซโตไคน์อื่นๆ รวมถึง TNF-α, IL-4, IL-7 และ IL-17 สูงขึ้น ในผู้ป่วยที่มีโรคโควิด-19 รุนแรง เมื่อเทียบกับผู้ป่วยโรคเล็กน้อยหรือปานกลาง ณ จุดนี้ ผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงของ COVID-19 ยังพบอาการจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับ COVID ที่ยาวนาน เมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่เป็นโรคเล็กน้อยหรือปานกลางเมื่อการสังเกตเหล่านี้มีความสัมพันธ์กับการวิเคราะห์ทางภูมิคุ้มกันของผู้ป่วยเหล่านี้ ความสัมพันธ์นั้นไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ สิ่งนี้บ่งชี้ว่าไม่มีความสัมพันธ์โดยตรงระหว่าง COVID ระยะยาวกับการค้นพบทางภูมิคุ้มกัน

เหตุการณ์การอักเสบยังคงเกิดขึ้นในระบบภูมิคุ้มกันของผู้ป่วยหลังจากการรักษาในโรงพยาบาลด้วย COVID-19 ผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกันนี้พบได้ในการวิเคราะห์ทางภูมิคุ้มกันที่ทั้ง 3 และ 12 เดือนหลังการฟื้นตัวจาก COVID-19

ระดับไซโตไคน์และทีเซลล์เพิ่มขึ้นสามเดือนหลังการติดเชื้อ แต่ลดลงในที่สุดภายใน 12 เดือน สิ่งนี้สามารถเกิดจากปริมาณไวรัสที่สูงในช่วงระยะเริ่มต้นของโรค ซึ่งจะเพิ่มระดับไซโตไคน์ และเป็นผลให้กระตุ้นการปลดปล่อย T-cell มากขึ้น การสังเกตนี้ตรวจสอบผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกันที่รายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้

ในทำนองเดียวกัน 80% ของผู้ป่วยโควิด-19 ที่ไม่รุนแรง ปานกลาง และรุนแรงรายงานอาการของโควิด-19 ที่ยาวนาน ซึ่งสอดคล้องกับการวิจัยก่อนหน้านี้

ความชุกของโควิดระยะยาวจะสูงขึ้นในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลและ/หรือเข้ารับการรักษาในห้องไอซียู อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยที่เป็นมานานของ COVID ดูเหมือนจะไม่มีปัจจัยเสี่ยงที่คล้ายคลึงกันกับผู้ที่พัฒนาจากการติดเชื้อไวรัสเฉียบพลัน ดังนั้นจึงบ่งชี้ว่ากระบวนการเหล่านี้อาจมีพยาธิสรีรวิทยาที่แตกต่างกัน

ข้อสรุปการเปิดใช้งาน T-cells เป็นเวลานานและอาการของ COVID ที่ยาวนานอาจเชื่อมโยงอย่างอิสระกับ COVID-19 ที่รุนแรงในสามเดือนหลังการฟื้นตัว ดังนั้น วิวัฒนาการของ COVID ที่ยาวนานจาก COVID-19 อาจเป็นกระบวนการอิสระ เนื่องจากไม่พบความสัมพันธ์กันในอิมมูโนเคมีของทั้งสองสภาวะ

แม้ว่าผู้ป่วย COVID-19 ที่รุนแรงจะแสดงการกระตุ้นของ T-cell อย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับผู้ป่วย COVID-19 ที่ไม่รุนแรงหรือปานกลาง แต่จำนวนของอาการ COVID-19 ที่ยาวนานไม่สัมพันธ์กับการกระตุ้นภูมิคุ้มกันหลังจากปรับตามเพศ อายุ และความรุนแรงของ COVID

ข้อจำกัดบางประการของการศึกษานี้รวมถึงตัวอย่างเนื้อเยื่อที่ไม่เพียงพอ ซึ่งนำไปสู่การไม่สามารถวิเคราะห์ทีเซลล์ ซึ่งมีหน้าที่ต้านการอักเสบและควบคุมที่จำเป็น ข้อจำกัดอีกประการหนึ่งคือขนาดตัวอย่างที่เล็กและภูมิหลังทางเชื้อชาติของผู้เข้าร่วมซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวผิวขาว

จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อความเข้าใจที่ครอบคลุมมากขึ้นเกี่ยวกับพยาธิสรีรวิทยาและวิวัฒนาการของโควิดระยะยาว โดยพิจารณาถึงผลกระทบมหาศาลต่อสาธารณสุขและเศรษฐกิจโลก