"แต่จากการศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่า การเสริมสร้างธรรมาภิบาลการใช้ป่าไม้และที่ดินในประเทศผู้ผลิตต้องเป็นเป้าหมายสูงสุดของการตอบสนองนโยบายใด ๆ ห่วงโซ่อุปทานและมาตรการด้านอุปสงค์ต้องได้รับการออกแบบในลักษณะที่จัดการกับวิธีการพื้นฐานและทางอ้อมใน ซึ่งการเกษตรเชื่อมโยงกับการตัดไม้ทำลายป่า พวกเขาจำเป็นต้องผลักดันการปรับปรุงในการพัฒนาชนบทอย่างยั่งยืน มิฉะนั้น เราอาจคาดหวังได้ว่าอัตราการตัดไม้ทำลายป่าจะยังคงสูงอย่างต่อเนื่องในหลายๆ แห่ง” ดร. การ์ดเนอร์กล่าวเสริม การค้นพบของการศึกษาชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นในการแทรกแซงห่วงโซ่อุปทานเพื่อให้เป็นมากกว่าการเน้นเฉพาะสินค้าโภคภัณฑ์และการจัดการความเสี่ยง เพื่อช่วยผลักดันความร่วมมือที่แท้จริงระหว่างตลาดผู้ผลิตและผู้บริโภคและรัฐบาล สิ่งนี้จำเป็นต้องรวมถึงมาตรการสร้างแรงจูงใจที่แข็งแกร่งซึ่งทำให้การ เกษตร แบบยั่งยืนมีความน่าสนใจในเชิงเศรษฐกิจ ในขณะเดียวกันก็ลดแรงจูงใจในการเปลี่ยนแปลงพืชพันธุ์พื้นเมืองเพิ่มเติม และสนับสนุนเกษตรกรรายย่อยที่เปราะบางที่สุด ผู้เขียนกล่าวว่าสิ่งนี้ควรรวมถึงการมุ่งเน้นที่ตลาดในประเทศมากขึ้น ซึ่งมักจะเป็นตัวขับเคลื่อนที่ใหญ่ที่สุดของอุปสงค์สำหรับสินค้าจำนวนมาก รวมถึงเนื้อวัว และการเสริมสร้างความร่วมมือระหว่างบริษัท รัฐบาล และภาคประชาสังคมในเขตอำนาจศาลของผู้ผลิต