Geoengineering - การจัดการโดยเจตนาของสภาพอากาศเพื่อตอบโต้ผลกระทบของภาวะโลกร้อนโดยการฉีดละอองลอยสู่ชั้นบรรยากาศ - ได้รับการพิจารณาว่าเป็นวิธีที่มีศักยภาพในการจัดการกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

อย่างไรก็ตาม งานวิจัยใหม่ที่นำโดยผู้เชี่ยวชาญด้านสภาพอากาศจากมหาวิทยาลัย Exeter ชี้ให้เห็นว่าการกำหนดเป้าหมายวิศวกรรมทางภูมิศาสตร์ในซีกโลกหนึ่งอาจส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่ออีกฝ่ายหนึ่ง

พวกเขาแนะนำว่าในขณะที่การฉีดละอองลอยในซีกโลกเหนือจะลดกิจกรรมของพายุหมุนเขตร้อนซึ่งเป็นสาเหตุของปรากฏการณ์ล่าสุดเช่นพายุเฮอริเคนแคทรีนา แต่ก็จะนำไปสู่ความน่าจะเป็นที่เพิ่มขึ้นสำหรับภัยแล้งใน Sahel พื้นที่ย่อยของทะเลทรายซาฮารา แอฟริกาทางใต้ของทะเลทรายซาฮารา

เพื่อเป็นการตอบสนอง ทีมนักวิจัยได้เรียกร้องให้ผู้กำหนดนโยบายทั่วโลกควบคุมโครงการวิศวกรรมภูมิสารสนเทศฝ่ายเดียวขนาดใหญ่ในอนาคตอย่างเข้มงวด เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติในส่วนต่างๆ ของโลก

การศึกษานี้ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์ชั้นนำNature Communicationsเมื่อวันอังคารที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560

ดร.แอนโธนี โจนส์ ผู้เชี่ยวชาญด้านวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศจากมหาวิทยาลัยเอ็กซิเตอร์ และผู้เขียนนำในรายงานฉบับนี้ กล่าวว่า "ผลการวิจัยของเรายืนยันว่าวิศวกรรมภูมิศาสตร์พลังงานแสงอาทิตย์ระดับภูมิภาคเป็นกลยุทธ์ที่มีความเสี่ยงสูง ซึ่งอาจเป็นประโยชน์ต่อภูมิภาคหนึ่งและความเสียหายของอีกภูมิภาคหนึ่งไปพร้อม ๆ กัน เป็นสิ่งสำคัญที่ ผู้กำหนดนโยบายให้ความสำคัญกับวิศวกรรมพลังงานแสงอาทิตย์อย่างจริงจังและดำเนินการอย่างรวดเร็วเพื่อติดตั้งกฎระเบียบที่มีประสิทธิภาพ"

ศูนย์วิจัยที่เป็นนวัตกรรมใหม่นี้มุ่งเน้นไปที่วิธีวิศวกรรมธรณีสุริยะที่ส่งผลกระทบซึ่งฉีดละอองลอยสู่บรรยากาศอาจมีความถี่ของพายุหมุนเขตร้อน

แนวทางการโต้เถียงนี้เรียกว่า การฉีดสเปรย์สตราโตสเฟียร์ ได้รับการออกแบบมาเพื่อทำให้พื้นผิวโลกเย็นลงอย่างมีประสิทธิภาพโดยการสะท้อนแสงอาทิตย์ก่อนที่จะถึงพื้นผิว ข้อเสนอนี้เลียนแบบผลที่ตามมาจากการระเบิดของภูเขาไฟเมื่อมีการฉีดละอองลอยสู่ชั้นบรรยากาศตามธรรมชาติ

ในการศึกษานี้ นักวิจัยใช้การจำลองที่ซับซ้อนด้วยแบบจำลองบรรยากาศและมหาสมุทรที่จับคู่กันอย่างเต็มที่เพื่อตรวจสอบผลของการฉีดละอองลอยในสตราโตสเฟียร์ในซีกโลกต่อความถี่ของพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ

พวกเขาพบว่าการฉีดละอองลอยในซีกโลกเหนือจะลดความถี่ของพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ในขณะที่การฉีดที่บรรจุไปยังซีกโลกใต้อาจเพิ่มศักยภาพได้

ทีมงานเตือนว่าแม้กิจกรรมพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือสามารถระงับได้โดยการฉีดน้ำที่ซีกโลกเหนือ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เกิดภัยแล้งในทะเลทรายซาเฮล

ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นถึงผลกระทบที่ไม่แน่นอนของวิศวกรรมภูมิศาสตร์พลังงานแสงอาทิตย์ ซึ่งเป็นแนวทางที่เสนอเพื่อรับมือกับภาวะโลกร้อน ซึ่งผู้กำหนดนโยบายควรพิจารณา

ศาสตราจารย์จิม เฮย์วูด จากแผนกคณิตศาสตร์ของมหาวิทยาลัยเอ็กซีเตอร์ และผู้เขียนร่วมของการศึกษากล่าวเสริมว่า "งานวิจัยชิ้นนี้แสดงให้เห็นว่าเป้าหมายอุณหภูมิโลกเช่น 1.5 หรือ 2C จำเป็นต้องรวมกับข้อมูลในระดับภูมิภาคมากขึ้นอย่างไร เพื่อประเมินอย่างถูกต้อง ผลกระทบต่อสภาพอากาศอย่างเต็มรูปแบบ"