เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลงและความสัมพันธ์ระหว่างสหภาพโซเวียตกับประเทศมหาอำนาจพันธมิตรอื่นๆ เสื่อมถอยลง สหรัฐอเมริกา แคนาดา และกลุ่มประเทศในยุโรป 10 ประเทศได้จัดตั้งตนเองเพื่อเข้าสู่ความเป็นจริงทางภูมิรัฐศาสตร์ใหม่ ในปี 1949 พวกเขาได้สร้างองค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ (NATO)ซึ่งเป็นพันธมิตรโดยมีจุดประสงค์เพื่อรักษายุโรปที่เสรี เหตุการณ์ บูรณาการ และเป็นประชาธิปไตย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสหภาพโซเวียตในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ พันธมิตรคือกลุ่มประเทศที่มารวมตัวกันเพื่อส่งเสริมผลประโยชน์ด้านความมั่นคงร่วมกัน ในหลายกรณี พันธมิตรให้คำมั่นว่าจะสนับสนุนทางทหารหากสมาชิกคนใดคนหนึ่งถูกคุกคาม ซึ่งเป็นคำมั่นอย่างเป็นทางการที่เรียกว่าความมั่นคงร่วมกัน แกนหลักของความแข็งแกร่งของ NATO มาจากมาตรา 5 ของสนธิสัญญาก่อตั้ง ซึ่งเป็นข้อผูกมัดว่าการโจมตีประเทศสมาชิกหนึ่งประเทศจะถือเป็นการโจมตีพันธมิตรทั้งหมด