ความดันโลหิต, แรงที่เกิดจากการสูบฉีดของหัวใจ, กระทำโดยเลือดกับผนังหลอดเลือด; การยืดของหลอดเลือดเพื่อตอบสนองต่อแรงนี้และการหดตัวที่ตามมามีความสำคัญในการรักษาการไหลเวียนของเลือดผ่านระบบหลอดเลือดในมนุษย์ ความดันโลหิตมักจะวัดทางอ้อมด้วยผ้าพันแขนพิเศษเหนือหลอดเลือดแดงแขน (ที่แขน) หรือหลอดเลือดแดงต้นขา (ที่ขา) ความดันที่วัดได้มีสองค่า ได้แก่ (1) ความดันซิสโตลิก (ค่าความดันที่สูงกว่าและค่าตัวเลขแรกที่บันทึกไว้) ซึ่งเป็นแรงที่เลือดกระทำต่อผนังหลอดเลือด เส้นเลือดแดง ในขณะที่หัวใจบีบตัวเพื่อสูบฉีดเลือดไปยังอวัยวะและเนื้อเยื่อส่วนปลาย และ (2) ความดันไดแอสโตลิก (ความดันตัวล่างและตัวเลขที่สองที่บันทึกไว้) ซึ่งเป็นความดันตกค้างที่กระทำต่อหลอดเลือดแดงขณะที่หัวใจคลายตัวระหว่างจังหวะ ในบุคคลที่มีสุขภาพปกติ ความดันซิสโตลิกจะอยู่ระหว่าง 90 ถึง 120 มิลลิเมตรปรอท (mmHg) ปกติความดันไดแอสโตลิกจะอยู่ระหว่าง 60 ถึง 80 mmHg ดังนั้น โดยทั่วไปแล้ว ค่าที่อ่านได้ 110/70 mmHg จะถือว่าดีต่อสุขภาพ ในขณะที่ 80/50 mmHg จะต่ำและ 160/100 mmHg จะสูง